دوره آموزش میکروسرویس

آنچه که در معماری میکروسرویس میآموزیم

میکروسرویس چیست؟

بصورت مختصر، معماری میکروسرویس رویکردی برای توسعه یک برنامه بصورت مجموعه ای از سرویس های کوچک است که هر سرویس وظیفه خود را انجام می دهد و با مکانیسم های سبک ارتباط برقرار می کند. این سرویس ها بگونه ای ساخته می شوند که متناسب با قابلیت های تجاری سیستم باشند و امکان توسعه مستقل بوسیله موتورهای توسعه کاملا خودکار را داشته باشند.
هر یک از این سرویس ها دارای ویژگی های زیر هستند :

• قابلیت تست و نگهداری بالا
• ارتباط از نوع Loosely Coupled
• قابلیت توسعه بصورت مستقل
• امکان سازماندهی برنامه متناسب با اهداف سازمانی و تجاری
• مقیاس پذیری

برای شرح هر چه بهتر میکروسرویس می توان آن را با سیستم یکپارچه مقایسه کرد :

یک سیستم یکپارچه بصورت یک تک واحد ساخته می شود. برنامه های سازمانی اغلب دارای سه بخش اصلی client-side user interface، database و server-side application هستند. application درخواست های HTTP را مدیریت می کند، منطق برنامه را اجرا می کند، داده های موجود در پایگاه داده را بازیابی و بروزرسانی می کند، و دستورات HTML را برای ارسال به مرورگر انتخاب و جمع آوری می کند. اما نکته قابل توجه این است که Server-side application یک monolith (سیستم یکپارچه) است و برای اعمال هر تغییری در سیستم باید ورژن جدیدی از Server-side application ساخته و توسعه داده شود.

در چنین سرور یکپارچه ای که یک روش معمول برای ساخت چنین سیستم هایی است، تمام منطق مورد نیاز برای مدیریت یک درخواست طی یک پردازش واحد اتفاق می افتد و این امکان را برای شما فراهم می کند که زبان مورد نظر خود را برای تقسیم برنامه به کلاس، توابع و namespaceها بکار بگیرید.

برنامه های monolithic (یکپارچه) می توانند نتیجه موفقیت آمیزی داشته باشند، اما این برنامه ها با توجه به افزایش روز افزون برنامه های توسعه داده شده بر روی سیستم ابری ممکن است برای کاربران نا امید کننده باشند.

در برنامه های یکپارچه، چرخه های تغییر به یکدیگر وابسته هستند، اعمال تغییر به بخش کوچکی از یک برنامه نیازمند بازسازی و توسعه مجدد کل برنامه است. علاوه بر این، حفظ ساختار ماژولار در گذر زمان سخت است و امکان ایجاد تغییر تنها به بخشی از برنامه را سخت تر می کند.

این نا امیدی ها منجر به پیدایش معماری میکروسرویس شد: یعنی ساخت برنامه ها بصورت مجموعه ای از سرویس ها. علاوه بر این مسئله که میکرو سرویس ها می توانند بصورت مستقل توسعه داده و مقیاس گذاری شوند، هر سرویس دارای مرز خاصی است که این امکان را فراهم می کند که سرویس های مختلف با زبان های مختلف نوشته شوند و حتی توسط تیم های متفاوت نیز مدیریت شوند. این نکته نیز قابل ذکر است که مقیاس پذیری در واقع تقسیم وظایف یک کامپیوتر به وظایف کوچکتر است و عملکرد سیستم بر اساس پردازش مؤثر این وظایف سنجیده می شود.

چرا معماری میکروسرویس دارای اهمیت بالایی است؟

1. Continuous Delivery

از آنجا که در میکروسرویس ها هر سرویس در محدوده مشخصی قرار گرفته و اجرا می شود، پس می توان هر سرویس را در محدوده مخصوص به آن ویرایش کرد، بدون اینکه برای دیگر سرویس ها مشکلی ایجاد شود. این مسئله مدت زمان از کار افتادگی سیستم را به صفر می رساند و عیب یابی در سیستم را آسان می کند؛ علاوه بر این اگر در سیستم مشکلی تشخیص داده شود، نمی تواند باعث قطعی سیستم شود و امکان اعمال تغییرات در سیستم و بروز رسانی آن بصورت پیوسته و ایمن را فراهم می کند.

2. Maximize deployment velocity

با توجه به اینکه معماری میکروسرویس به شما کمک می کند با سرعت بازار حرکت کنید، این امکان را برای شما فراهم می کند که سرعت توسعه و قابلیت اطمینان برنامه را به حداکثر برسانید.

3. Faster innovation to adapt to changing market conditions

از آنجا که میکروسرویس ها امکان بروزرسانی و تست سریع برنامه ها را برای شما فراهم می کنند، به شما کمک می کنند که خود را سریعتر با تغییر شرایط بازار وفق داده و محصولات خود را ارتقا دهید؛ زیرا میکروسرویس ها باعث می شوند برنامه نویسان بدون اینکه نگران ایجاد مشکل در دیگر سرویس ها باشند، بتوانند تغییرات مورد نیاز خود را در سرویس های مورد نظر اعمال کنند.

4. Enable developers

میکروسرویس ها توسعه دهندگان را قادر به ساخت محصولات نرم افزاری با کیفیت بالا می سازند. با توجه به اینکه میکروسرویس ها از مجموعه ای از سرویس های مجزا تشکیل شده اند، برنامه نویسان می توانند برنامه نویسی هر سرویس را بوسیله زبانی انجام دهند که بهترین بازخورد را نسبت به عملکرد آن سرویس می تواند داشته باشد. علاوه بر این، بهینه سازی نرم افزار با استفاده از بهینه سازی سرویس های تشکیل دهنده آن بصورت مجزا می تواند به شما کمک کند که کیفیت محصولات خود را ارتقا دهید.

5. Reduce costs

بسیاری از برنامه های سازمانی بدلیل معماری مورد استفاده در برنامه های نرم افزاری خود، با افزایش هزینه های زیرساختاری مواجه هستند. از آنجا که اعمال تغییر در یک بخش از سیستم های یکپارچه بر دیگر بخش های آن نیز تاثیر می گذارد، پس ایجاد تغییر در این سیستم ها می تواند هزینه بالایی بهمراه داشته باشد. علاوه بر این، توسعه دهندگان و متخصصان نیز برای برطرف کردن عوارض جانبی تغییرات باید زحمت بیشتری را متحمل شوند. هر چه بروزرسانی بیشتر باشد، سیستم یکپارچه بزرگتر شده و زمان و منابع بیشتری را برای اعمال تغییرات در آینده نیاز خواهیم داشت.