آموزش Java

یکی از مشکلات شروع کار با جاوا، نصب موارد موردنیاز شماست. حتی قبل از نوشتن یک خط از کد، دردسرها شروع می شوند. خوشبختانه بخش های بعدی این مورد را برای شما آسان تر کرده اند....

ما قصد ایجاد یک Java Application را داریم، بنابراین گزینه ی را Java در زیر Categories و سپس Java Application در زیر Projects را انتخاب کنید.

وقتی که در NetBeans یک پروژه ی جدید ایجاد می کنید، متوجه خواهید شد که برخی قسمت های متن خاکستری هستند با تعداد زیادی اسلش و ستاره...

مشاهده می کنید که ابتدا پوشه را نامگذاری کرده ایم. دقت داشته باشید که چگونه یک خط با نقطه میرگول به پایان می رسد. اگر این نقطه ویرگول را نگذارید، برنامه کامپایل نخواهد شد...

شما می توانید the code you have so far را اجرا کرده و آن را به یک برنامه تبدیل کنید. این برنامه کار خاصی انجام نمی دهد اما هنوز کامپایل خواهد شد. بنابراین اجازه بدهید یک خط از کد را اضافه کنیم، سپس می توانیم مشاهده کنیم که چگونه کار می کند...

وقتی که برنامه ای را در NetBeans اجرا می کنید، این برنامه در پنجره ی Output در پایین صفحه ی شما، درست زیر کد، اجرا خواهد شد...

می توانید برنامه های خود را به دیگر افراد ارسال کنید، طوریکه بتوانند آنها را اجرا کنند. برای انجام آن نیاز به ایجاد یک فایل JAR دارید(Java Archive). NetBeans می تواند همه ی این کار را برای شما انجام دهد. از منوی Run در بالا Clean and Build Main Project را انتخاب کنید...

در جاوا لازم نیست هر چیزی را به یک پنجره ی نهایی انتقال دهید. در این بخش یک برنامه ی ماشین حساب خواهید نوشت که از این فرما ها استفاده خواهد کرد. این فرم دارای دکمه ها و یک جعبه ی متن می باشد. با یک ماشین حساب ساده آغاز خواهیم کرد که تنها عملکرد جمع را انجام می دهد و سپس توانایی های خود را گسترش داده به عملکردهای منها، تقسیم و ضرب. ماشین حساب چیزی مشابه تصویر زیر خواهد بود:

وقتی wizard مربوط به بخش قبل تمام شد، در پنجره ی اصلی یک فرم خالی ایجاد خواهد کرد...

آنچه اکنون فرم ما نیاز دارد، یک تکست باکس می باشد. اجازه بدهید ابتدا تکست باکس را اضافه کنیم...

به همان روش فیلدهای text می توانید یک دکمه نیز به یک فرم اضافه کنید – درگ و دراپ کردن. به هرحال، همانطور که قصد اضافه کردن دکمه های زیادی داریم، افزودن دکمه به کنترلی به نام Panel نیز خوب می باشد...

در بخش قبل چگونگی افزودن یک دکمه به فرم جاوا را مشاهده کردید. در این بخش چگونگی تغییر پراپرتی های آن را مشاهده خواهید کرد. به ویو Design برگردید و اطمینان حاصل کنید که دکمه ی شما انتخاب شده است...

از لحاظ برنامه نویسی، یک رویداد به زمانی گفته می شود که یک اتفاق خاص بیفتد. برای فرم ها رویداد به معنای کلیک کردن دکمه ها، جابه جایی ماوس، وارد کردن متن به فیلد text، بستن برنامه و موارد بسیار دیگر...

اکنون که دکمه های عدد در ماشین حساب جاوا کار می کنند، کار بعدی رسیدگی به دکمه ی به علاوه در ماشین حساب می باشد. تنها چیزی که دکمه ی به علاوه برای کار کردن نیاز دارد، ذخیره کردن عدد موجود در فیلد متن می باشد...

اکنون که برای دکمه ی به علاوه کد دارید، می توانیم به دکمه ی تساوی بپردازیم. پس از اینکه یوزر عدد دوم را انتخاب کرد، دکمه ی تساوی باید کلیک شود...

تنها موردی که کد گذاری آن باقیمانده است دکمه ی Clear می باشد. برای این کار لازم است متغیر total2 را حذف کنیم و متن را در فیلد متن در یک رشته ی خالی تنظیم کنیم...

اکنون که دکمه ی جمع در ماشین حساب جاوا کار می کند، می توانیم دکمه های تفریق، تقسیم و ضرب را اضافه کنیم. درست مانند دکمه ی جمع، این دکمه ها نیز کاری انجام نمی دهند: هنوز دکمه ی تساوی تمام کارها را انجام خواهد داد...

در این بخش چگونگی ایجاد آبجکت ها را فرا خواهید گرفت. یادگیری کلاس ها را تقریبا در یخش قبل آغاز کرده اید. اکنون به جزئیات بیشتری می پردازیم. در برخی موارد در مورد تفاوت بین یک آبجکت و کلاس گیج می شوید، گرچه وقتی درمورد یک کلاس صحبت می کنیم در واقع در مورد خود کد صحبت می کنیم، کدی که کاری انجام نمی دهد...

به هرحال می توانید متغیرهایی را در خارج از متودها تنظیم کنید که همه ی متودهای موجود در گروه شما می توانند ببینند. این متغیرها، متغیرهای Field (یا متغیرهای Instance) نامیده می شوند. می توانید آنها را دقیقا به روش دیگر متغیرها تنظیم کنید. چهار فیلد زیر را گزوه جدید StudentResult اضافه کنید...

از آنجایی که متغیرهای فیلد را خصوصی ساخته ایم، نیاز به راه دیگری برای اختصاص دادن مقادیر به آنها داریم. یک راه برای انجام آن استفاده از constructor (سازنده) می باشد....

اکنون که چند مقدار پیش فرض داریم، می توانیم متدی را اضافه کنیم که مقادیر مختلفی را برای آنها تنظیم می کند. متد زیر را به گروه StudentResultsخود اضافه کنید...

بنابراین ما نام یک دانش آموز و نام یک امتحان داریم. هر دو در فیلد اسم ها در گروه StudentResults ذخیره می شوند. اکنون می توانیم یک نمونه ی امتحان نیز ذخیره کنیم...

مفهوم مهم دیگر در برنامه نویسی Object Oriented (آبجکت محور) مفهوم Inheritance می باشد. با چند مثال برنامه نویسی مفهوم Inheritance واضح تر خواهد شد. اما لزوما دارای یک گروه به عنوان گروه اصلی می باشد ( که گروه super نامیده می شود.) و یک گروه دیگر به عنوان زیرمجموعه ی گروه اصلی (که گروه sub نامیده می شود).گفته می شود که گروه زیرمجموعه از گروه اصلی استخراج شده است. دلیل داشتن یک گروه زیرمجموعه حفظ اطلاعات به صورت مجزا می باشد. گروه زیرمجموعه می تواند تمام متودها و فیلدها را از گروه اصلی خود دریافت کند، اما سپس می تواند کار خود را انجام دهد.

در حالت کلی خطاها در دو دسته قرار می گیرند: خطاهای طراحی زمان (Design-time) و خطاهای منطقی (Logical ). متوقف کردن خطاهای Design-time آسان می باشد، زیرا NetBeans زیر آنها خط می کشد. اگر خطا مانع اجرای برنامه شود، NetBeans زیر آن را با قرمز خط می کشد...

در جریان عادی یک برنامه، وقتی ماشین مجازی جاوا (Java Virtual Machine) در حال اجرای کد شما می باشد، یک متد بعد از دیگری اجرا خواهد شد که با متد main آغاز می شود. وقتی در ابتدای صف برنامه نویسی نوبت به یک متد رسیده باشد، گفته می شود که متد در راس stack می باشد...

خطاهای منطقی خطاهایی هستند که شما به عنوان یک برنامه نویس دچار آنها می شوید، وقتی کد به شکلی که انتظار دارید اجرا نمی شود. بررسی این خطاها ممکن است دشوار باشد. خوشبختانه NetBeans دارای ابزار داخلی برای کمک به شما در کنترل این مشکل می باشد...

متد جاوا مجموعه ای از وضعیت هاست که برای اجرای یک عملکرد گروه بندی می شوند. به عنوان مثال وقتی متود System.out.println را فرا خوانی می کنید، درواقع سیستم چندین عبارت را برای نمایش یک پیغام در console اجرا می کند. اکنون شما چگونگی ایجاد متودهای خود را با بازگشت مقادیر یا بدون بازگشت مقادیر، فراخوانی یک متود با پارامترها و بدون پارامترها، بارگذاری متودها با استفاده از همان نام ها و به کارگیری متود انتزاع در طراحی برنامه فرا خواهید گرفت.

در بخش های قبل از متودهایی استفاده کرده اید و مشاهده کرده اید که متودهای داخلی چقدر می توانند مفید باشند. در این بخش چگونگی نوشتن متودهایی را برای خودتان فراخواهید گرفت...

متدها تا زمانی که آنها را فرا نخوانده و وارد عمل نکنید، کاری انجام نمی دهند. قبل از مشاهده ی چگونگی انجام این کار، اجازه بدهید گروه دیگری را به پروژه اضافه کنیم. به جای مسدود کردن گروه اصلی، می توانیم همه ی متدها را در آن قرا دهیم...

شما می توانید مقادیر را به متدهای جاوای خود طوری انتقال دهید که با این مقدار کاری انجام شود. این مقدار در بین پرانتزهای متد قرار می گیرد...

شما می توانید بیشتر از یک مقدار را به متدهای خود انتقال دهید. متدهای زیر را به your MyMethods class اضافه کنید...

در مورد رشته های جاوا موارد بیشتری از آنچه با چشم دیده می شود وجود دارد. بر خلاف متغیرهای int یا متغیرهای double، رشته ها آبجکت می باشند. و این در عمل به این معناست که با رشته های متن کارهایی می توانید انجام دهید که با متغیرهای double یا int نمی توانید انجام دهید...

تبدیل رشته های خود به حروف بزرگ و کوچک کار آسانی می باشد: تنها از متودهای داخلی toUpperCase و toLowerCase استفاده کنید...

شما می توانید یک متود را با متود دیگر مقایسه کنید. ( در هنگام مقایسه جاوا از مقادیر هگزادسیمال به جای خود حروف استفاده خواهد کرد.). به عنوان مثال اگر بخواهید لغت "Ape" را با لغت "App" مقایسه کنید تا ببینید کدامیک نخست قرار می گیرد، می توانید از یک رشته متود داخلی به نام compareTo استفاده کنید....

متود indexOf برای قرار دادن یک کاراکتر یا یک رشته در داخل یک رشته ی دیگر استفاده می شود. به عنوان مثال می توانید از آن برای بررسی وجود کاراکتر @ در یک آدرس ایمیل استفاده کنید. اجازه بدهید از این مثال در کد استفاده کنیم...

یک متد واقعا مفید برای شما متود substring نامیده می شود. این متود به شما اجازه می دهد تا یک متن را از متن دیگر جدا سازید...

می توانید شباهت دو رشته را با یکدیگر چک کنید. به این منظور از متود equals در جاوا استفاده کنید. دز اینجا کد مربوط به آن را مشاهده می کنید...

می توانید چک کنید که کدام کاراکتر مجزا در یک رشته ی خاص قرار می گیرد. متود charAt در جاوا به این منظور استفاده می شود. در اینجا کد مربوط به آن را مشاهده می کنید...

متود جایگزینی (replace) برای جایگزین کردن همه ی وقایع مربوط به یک کاراکتر در یک رشته ی خاص استفاده می شود. این جمله را در نظر بگیرید...

رشته های متن با استفاده از فرمان printf می توانند فرمت شده و خروجی شوند. فرمان printf مجموعه ای از کاراکترها با عنوان format specification (مشخصات فرمت) را درک می کند...

در این بخش در مورد دیتابیس های جاوا فرا خواهید گرفت. شما یک دیتابیس ساده با یک جدول ایجاد خواهید کرد و یاد خواهید گرفت که چگونه با استفاده از کد جاوا به آن متصل شوید...

اکنون که سرور شما آغاز به کار کرده است، می توانید جلوتر روید و یک دیتابیس ایجاد کنید. برای ایجاد یک دیتابیس جدید مجددا روی Java DB کلیک راست کنید. از منوی ظاهر شده Create Database را انتخاب کنید...

یک جدول دیتابیس مانند یک صفحه ی گسترده می باشد که دارای ستون و ردیف می باشد. هر ردیف در جدول ما دارای سلول هایی (فیلدهایی) برای یک مقدار ID، یک First Name (نام)، یک Last Name (نام خانوادگی) و یک Job Title (عنوان شغلی) می باشد...

در بخش قبل رکوردهایی را در جدول دیتابیس DB جاوا ایجاد کردید. در این بخش کمی به دستورات SQL خواهید پرداخت، طوریکه می توانید این رکوردها را در یک جدول ایجاد کنید...

در بخش های بعدی یک فرم جاوا ایجاد خواهید کرد که اطلاعات را از یک دیتابیس بارگذاری می کند. این فرم دارای گزینه های Next و Previous می باشد تا یک داده را طی کنید. رکوردهای فردی نیز در فیلدهای متن نمایش داده خواهند شد...

اکنون که به دیتابیس متصل شده اید، گام بعدی دست یابی به جدول در دیتابیس می باشد. به این خاطر نیاز به اجرای یک SQL Statement و سپس اصلاح همه ی ردیف ها و ستون هایی دارید که بازگردانده شده اند...

آنچه در اینجا انجام خواهیم داد، افزودن چهار دکمه به فرم می باشد. دکمه ها ما را قادر خواهند کرد تا از طریق رکوردها به جلو برویم، به عقب بازگردیم، یا وارد اولین ویا آخرین رکورد شویم...

کد مربوط به دکمه ی Previous مشابه دکمه ی Next می باشد. اما به جای استفاده ازrs.Next ازrs.Previous استفاده می کنید. به صفحه ی Design برگردید و روی دکمه ی Previous دابل کلیک کنید تا یک code stub ایجاد کنید...

تنها کاری که باید انجام دهیم حرکت نشانگر با rs.First به اولین رکورد و سپس نمایش اولین رکورد در Text Fields می باشد.

ResultSet دارای متودهای Update می باشد که به شما اجازه ی آپدیت کردن رکوردها، نه تنها در ResultSet ، بلکه در دیتابیس تاکید شده نیز می دهد...

ما سه دکمه داریم که به رکوردهای جدید اشاره می کنند: New Record, Save New Record و Cancel New Record. دکمه New Record فقط Text Fields را پاک کرده و آن ها را برای داده ی جدید آماده می سازد...

قبل از اینکه بتوانید یک رکورد جدید را ذخیره کنید، باید که نشانگر را به بخشی به نام Insert Row حرکت دهید. این امر یک رکورد خالی در ResultSet ایجاد می کند. سپس داده را به ResultSet اضافه می کنید...

ابتدا یک ردیف را حذف خواهیم کرد و مجددا آبجکت Statement و آبجکت های ResultSet را می بندیم. می توانیم همه ی داده ها را در فیلدهای متن مجددا بارگذاری کنیم. به این طریق هیچ ردیف خالی نخواهیم داشت.

در این بخش به بررسی کنترل های متداول تری می پردازیم که می توانیم به جاوا اضافه کنیم. چگونگی استفاده از کد زیر را خواهید آموخت: Combo Box Check Box ....

چک باکس (check box) روشی است که به یوزرها اجازه ی انتخاب کردن یا انتخاب نکردن آیتم ها را می دهد. گرچه می توانند کمی آزار دهنده ی باشند، بنابراین اضافه کردن آنها به panel فکر خوبیست. به این روش می توانید همه ی آنها را همزمان با حرکت دادن panel جابه جا کنید...

دکمه های Radio معمولا برای انتخاب تنها یک آیتم از یک لیست، به جای انتخاب چند آیتم موجود، استفاده می شوند. اجازه بدهید چگونگی کار کردن آنها را بررسی کنیم...

شما می توانید به فرم های جاوای خود منوهایی اضافه کنید، مواردی مانند File، Edit، View و غیره. هر منو دارای آیتم هایی می باشد که این آیتم ها نیز دارای منوهایی می باشند...

در این بخش چگونگی نمایش دیالوگ باکس های Open File را در جاوا مشاهده خواهید کرد. این کار توسط File Choser انجام می شود...

در واقع شما کدی را برای باز کردن یک فایل نوشته اید. این فرایند برای دیالوگ باکس open file تفاوتی نمی کند. و چون شما در حال حاضر گروه هایی را نوشته اید که یک فایل را باز و در آن نگارش می کنند، می توانید آنها را فقط وارد پروژه ی حاضر کنید...

اگر بخواهید دیالوگ باکس Save File را به جای Open File نمایش دهید، می توانید مجددا از File Chooser استفاده کنید. این بار به جای showOpenDialog از showSaveDialog استفاده کنید...

آموزش java,آموزش جاوا,Streams, Files and I/O

دستکاری فایل های متن مهارتی است که در کار برنامه نویسی به خوبی با آن آشنا می شوید. در این بخش در مورد چگونگی باز کردن و نوشتن یک فایل متن فرا خواهید گرفت...

نوشتن در یک فایل کمی آسانتر از خواندن یک فایل می باشد. برای نوشتن یک فایل از چند گروه داخلی استفاده خواهیم کرد: گروه FileWriter و PrintWriter...

اگر می خواهید که به طور موثر کد گذاری کنید، مفهومی که در برنامه نویسی باید به آن عادت کنید array می باشد. در این بخش در مورد array ها و چگونگی استفاده از آنها فراخواهید گرفت...

Array ها با loop ها در جای خود می آیند. در the previous section that مشاهده کردید که برای اختصاص دادن مقادیر به موقعیت های array از کد زیر استفاده می کردید...

متودهای داخلی دیگر جاوا به شما اجازه می دهند تا array های خود را مرتب سازید. برای استفاده از متود مرتب سازی array ها، ابتدا نیاز به مراجعه به یک کتابخانه ی جاوا به نام Arrays دارید...

شما می توانید رشته هایی از متن را در داخل array ها قرار دهید. این کار درست به روش اعداد صحیح انجام می شود...

Array هایی که تاکنون استفاده کرده اید تناه یک ستون داده دارند. اما می توانید یک array برای نگهداری بیشتر از یک ستون تنظیم کنید. این array ها چند بعدی نامیده می شوند. به عنوان مثال یک صفحه ی گسترده را با ردیف ها و ستون ها در نظر بگیرید. اگر 6 ردیف و 5 ستون داشته باشید، صفحه ی گسترده ی شما می تواند 30 عدد را در خود داشته باشد، که ممکن است مانند تصویر زیر به نظر برسد:

اگر از تعداد آیتم هایی که قرار است در array قرار بگیرند، اطلاعی ندارید، ممکن ست بهتر باشد از چیزی به نام ArrayList استفاده کنید. یک ArrayList در واقع یک ساختار دینامیک داده می باشد، به این معنا که آیتم ها قابل حذف و اضافه از لیست می باشند...

ممکن است موقعیت هایی به وجود آیند که می خواهیم گروهی از کدها را چندین بار اجرا کنیم که اغلب با عنوان loop مورد اشاره قرار می گیرند. جاوا دارای سه مکانیزم بسیار انعطاف پذیر looping می باشد. شما می توانید از یکی از سه لوپ زیر استفاده کنید:

برنامه نویسی که در حال حاضر در حال انجام آن هستید یک برنامه نویسی پی در پی می باشد، به این معنا که کد از بالا به پایین اجرا می شود...

به جای استفاده از دو عبارت IF Statements می توانید از یک عبارت IF … ELSE استفاده کنید. در اینجا ساختار یک IF … ELSE را مشاهده می کنید...

مقدار Boolean مقداری با دو انتخاب می باشد: true یا false، yes یا no ، 1 یا 0. در جاوا نوعی متغیر برای مقادیر Boolean وجود دارد...

روش دیگر برای کنترل جریان برنامه های شما switch statement می باشد. یک switch statement به شما گزینه ی تست دامنه ای از مقادیر را برای متغیرهایتان ارائه می دهد. این عبارت می تواند به جای عبارت بلند و پیچیده ی if … else if استفاده شود. ساختر عبارت switch مانند زیر می باشد:

راه دیگر برای به هم ریختن جریان از بالا به پایین، استفاده از loop ها می باشد. یک برنامه نویسی loop آن برنامه نویسی می باشد که مجددا به عقب بازمی گردد. اگر بازگشت مجدد به عقب اجبار باشد، شما می توانید خطوط را به طور مکرر اجرا کنید...

نوع دیگری از loop که می توانید در جاوا استفاده کنید While loop می باشد. درک While loop ها بسیار راحت تر از for loop می باشد. در اینجا مشاهده می کنید که چگونه به نظر می رسند...

یک متغیر به ما یک نام ذخیره سازی ارائه می دهد که برنامه های ما می توانند دستکاری کنند. هر متغیر در جاوا دارای نوع خاصی است که اندازه و طرح حافظه ی متغیر، دامنه ی مقادیری که می توانند در حافظه ذخیره شوند و مجموعه عملکردهایی که می توانند بر روی متغیرها به کار گرفته شوند، را تعیین می کند...

برنامه ها با دستکاری داده ی واقع در حافظه کار می کنند. داده می تواند عدد، متن، آبجکت، اشاره گرهایی به دیگر بخش های حافظه، و موارد دیگر باشد. داده نام گذاری می شود، طوریکه در صورت نیاز می تواند مجددا فراخوانده شود. نام و مقدار آن با عنوان متغیر (Variable) شناخته می شوند. ما با مقادیر عددی شروع می کنیم.

متغیر double برای نگهداری مقادیر ممیزی شناور نیز استفاده می شود. یک مقدار ممیزی شناور عددی مانند 8.7، 12.5، 10.1 و غیره می باشد. به عبارت دیگر این عدد ممیزی در انتها دارد. اگر سعی کنید یک مقدار ممیزی را در یک متغیر int ذخیره کنید...

دو نوع متغیر دیگری که می توانید استفاده کنید short و float می باشند. متغیر short برای ذخیره ی اعداد کوچکتر استفاده می شود و دامنه ی آن بین منفی 32768 و مثبت 32767 می باشد. به جای استفاده از

البته که شما می توانید با بیشتر از دو عدد در جاوا محاسبه کنید. اما باید مراقب آنچه قرار است محاسبه شود، باشید. مورد زیر را به عنوان مثال در نظر بگیرید...

همانند ذخیره ی مقادیر عددی، متغیرها می توانند متن را در خود حفظ کنند. شما میتوانید تنها یک کاراکتر یا چندید کاراکتر را ذخیره کنید. برای ذخیره ی تنها یک کاراکتر، متغیر char استفاده می شود. گرچه معمولا تمایل دارید بیشتر از یک کاراکتر را ذخیره کنید. برای انجام این کار نیاز به متغیر نوع رشته ای دارید...

یکی از نقاط قوت Java، وجود کتابخانه های عظیمی از کدهای موجود برای شما می باشد. برای انجام کارهای خاص کدهایی نوشته شده است. تمام آنچه باید انجام دهید ارجاع به کتابخانه ی مورد نظر و سپس فراخوانی متود می باشد...

گروه موثر دیگری برای قبول ورودی یوزر و نمایش نتایج گروه JOptionPane (گزینه های پانل) می باشد. این گروه در کتابخانه ی javax.swing واقع شده است. گروه JOptionPane به شما اجازه می دهد تا جعبه های ورودی مانند تصویر داشته باشید...

کاراکترها در جاوا

آموزش جاوا،آموزش java،آبجکت و کلاس در جاوا

به هرحال در توسعه با موقعیت هایی روبرو می شویم که در آنها به جای استفاده از انواع داده ی اولیه، نیاز به استفاده از آبجکت ها داریم. برای به دست آوردن آن، جاوا گروه های wrapper را برای هر داده ی اولیه ارائه می دهد. همه ی گروه های wrapper، (Integer, Long, Byte, Double, Float, Short) زیر مجموعه هایی از گروه انتزاعی Number می باشند.

برای هماهنگی با عبارات معمول جاوا پوشه ی java.util.regex را ارائه می دهد. عبارات معمول (regular expressions) جاوا بسیار مشابه زبان برنامه نویسی Perl می باشد و یادگیری آن نیز بسیار ساده است. یک عبارت معمولی در واقع یک توالی خاص از کاراکترهایی است که به شما کمک می کند تا با استفاده از یک ترکیب خاص در یک الگو رشته ها یا مجموعه هایی از رشته های دیگر را هماهنگ کرده یا پیدا کنید. آنها می توانند برای جستجو، ویرایش، اجرای متن و داده استفاده شوند.

رشته ها که به طور گسترده ای در برنامه نویسی جاوا استفاده می شوند، دنباله ای از کاراکترها هستند. در زبان برنامه نویسی جاوا، رشته ها آبجکت هایی می باشند. سکوی جاوا یک گروه String برای ایجاد و اجرای رشته ها ارائه می دهد.

آموزش Java-انواع داده های اصلی جاوا

اپراتورهای Arithmetic (محاسباتی) اپراتورهای arithmetic در عبارات ریاضی همانطوری استفاده می شوند که در جبر مورد استفاده قرار می گیرند. جدول زیر اپراتورهای arithmetic را ارائه می دهد: فرض کنید متغیر عدد صحیح A مقدار 10 و متغیر عدد صحیح B مقدار 20 را دارد، بنابراین:

وقتی یک برنامه ی جاوا را مورد بررسی قرار می دهیم، می تواند به عنوان مجموعه ای آبجکت ها تعریف شود که با استناد به روش های یکدیگر، با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. اکنون اجازه بدهید به طور مختصر نگاهی داشته باشیم به کار گروه، آبجکت، متودها و نمونه ی متغیرها و معانی آنها.

آموزش Java-تصمیم گیری در جاوا

آموزش Java-انواع دسترسی ها (modifiers) جاوا

آموزش Java-آموزش Overriding در جاوا

آموزش Java-ساختمان داده ها در جاوا

آموزش Java-مخفی سازی داده ها در جاوا

یک اینترفیس مجموعه ای از متودهای انتزاعی می باشد. یک گروه یک اینترفیس را اجرا می کند، در حالیکه متودهای انتزاعی را از اینترفیس گرفته است. یک اینترفیس در واقع یک گروه نیست. نوشتن یک اینترفیس مشابه نوشتن یک گروه است، اما دو مفهوم متفاوت هستند. یک گروه ویژگی ها و رفتار یک آبجکت را توصیف می کند. یک اینترفیس حاوی رفتاری است که یک گروه اجرا می کند.

جاوا یک زبان برنامه نویسی amultithreaded می باشد که به این معناست که می توانیم با استفاده از جاوا، برنامه های چند رشته ای را گسترش دهیم. یک برنامه ی چند رشته ای حاوی دو یا چند بخش است که می توانند به طور همزمان اجرا شوند و هر بخش می تواند یک عملکرد متفاوت را در همان زمان کنترل کند، که از منابع در دسترس بهترین استفاده را می کند، به ویژه وقتی کامپیوتر شما دارای چند CPU باشد.

عبارت network programming اشاره به برنامه هایی دارد که در راستای چند ابزار اجرا می شود که در آن تمام این ابزار با استفاده از یک شبکه به یکدیگر مرتبط هستند. پوشه ی java.net از J2SE APIs حاوی مجموعه ای از گروه ها و اینترفیس هاست که جزئیات سطح پایین ارتباط را ارائه می دهد و به شما اجازه ی نوشتن برنامه هایی را می دهد که روی برطرف کردن مشکل موجود تمرکز می کند.

پوشه ها (packages) در جاوا برای جلوگیری از مشکلات نامگذاری (naming conflicts)، کنترل دستیابی، ساخت searchin/location و استفاده از گروه ها، اینترفیس ها، شمارش ها، حاشیه نویسی ها و غیره استفاده می شود. یک پوشه می تواند به عنوان یک گروه بندی از انواع مرتبط ( گروه ها، اینترفیس ها، شمارش ها و حاشیه نویسی ها)محافظت access و مدیریت فضانام ارائه دهد. برخی پوشه های موجود در جاوا عبارتند از:

این فایل ها را دانلود کرده و آنها را آنزیپ کنید، در مسیرهای سطح بالای جدیدا ایجاد شده، تعدادی فایل های jar برای هر دو برنامه خواهید یافت. لازم است که فایل های mail.jar و activation.jar را به CLASSPATH اضافه کنید.

پس از اینکه یک آبجکت دنباله دار در یک فایل نوشته شد، این آبجکت از فایل خوانده می شود و از این حالت توالی خارج می شود (deserialized) که نوع اطلاعات و بایت هایی که آبجکت را نمایش می دهد و داده ی آن می تواند برای ایجاد مجدد آبجکت در حافظه استفاده شود.

یک applet یک برنامه ی جاوا می باشد که در مرورگر وب اجرا می شود. یک applet می تواند یک برنامه ی کاملا کاربردی در جاوا باشد، زیرا کل Java API را در دسترس دارد. تفاوت های مهمی بین یک applet و یک نرم افزار مستقل جاوا وجود دارد، که عبارتند از: · یک applet یک گروه در جاواست که گروه java.applet.Applet را گسترش می دهد. · یک متود main() روی یک applet در خواست نمی شود و یک applet آن را تعریف نخواهد کرد.

قبل از Java 2، جاوا گروه های ad hoc ، از قبیل Dictionary, Vector, Stack و Properties ارائه داد تا گروه های آبجکت ها را ترمیم و ذخیره کند. گرچه این گروه ها کاملا مفید بودند، اما فاقد یک مضمون واحد و مرکزی بودند. بنابراین روش استفاده از Vector با روش استفاده از Properties متفاوت می باشد. چارچوب collections برای برآوردن اهداف بسیاری طراحی شد:

نوشتن یک متود مرتب سازی مجزا که می تواند عناصر را در یک ردیف صحیح، یک ردیف String یا یک ردیف از هر نوعی که ترتیب را پشتیبانی می کند، بسیار خوب است. متودهای Java Generic و گروه های generic برنامه نویسان را قادر می سازند تا با یک متود مجزا، مجموعه ای ازمتودهای مرتبط را مشخص کنند، یا با یک اعلامیه ی مجزای گروه، یک مجموعه از انواع مرتبط را تعیین کنند.

جاوا متغیر گروه Date را در پوشه ی java.util ارائه می دهد. این گروه تاریخ و زمان جاری را کپسوله می کند (encapsulate). گروه Date دو سازنده را پشتیبانی می کند. اولین سازنده آبجکت را با تاریخ و زمان جاری مقدار دهی می کند.

آموزش Java-آموزش چند ریختی در جاوا